Hér segir frá Lóu sem fóstruð er upp í hrakningi á ofanverðri 19. öld og berst fyrir vindum mannlífsins vestur á sléttur Kanada.
Sagan er full af ævintýrum og raunum ungrar konu, sigrum hennar og ósigrum. Haldreipi Lóu er minningin um óskylda langömmu, nöfn sem eiga sér engin andlit lengur og þráin eftir samastað og rótfestu í tilveru sem er ekki nema í meðallagi velviljuð.
Hin tilviljanakennda ferð út í heim er um leið ferðin til baka, heim.
Nú var enn og aftur komið að brottför, þessi bær hafði þá bara verið enn einn viðkomustaðurinn.